Rechtsbijstand bij uitleveringsprocedures

Uw juridische bijstand in uitleveringsprocedures door ervaren advocaten

Uitleveringsprocedures vormen een ernstige inbreuk op de persoonlijke vrijheid. In Duitsland is uitlevering alleen mogelijk indien het rechtsstatelijkheidsbeginsel, zoals vastgelegd in artikel 20, lid 3 van de Grondwet, in acht wordt genomen. Staten waar dit niet gegarandeerd is of waar bijvoorbeeld de doodstraf dreigt, hebben weinig kans op succes bij een uitleveringsverzoek. Doorslaggevend is echter altijd het onderzoek van het individuele geval.
Onze ervaren uitleveringsadvocaten staan voor u klaar als u geconfronteerd wordt met de dreiging van uitlevering. Ons advocatenkantoor biedt u gedegen juridisch advies en betrokken rechtsbijstand – zowel bij uitlevering aan Duitsland als bij de verdediging tegen uitlevering vanuit Duitsland aan het buitenland. Dankzij onze expertise op het gebied van uitleveringsverzoeken, Europese aanhoudingsbevelen en Interpol Red Notices zorgen wij ervoor dat uw rechten effectief worden beschermd.

Juridisch kader van internationale uitlevering

De soevereiniteit van de staat verbiedt andere staten om willekeurige ambtshandelingen uit te voeren, zoals onderzoeken of arrestaties op buitenlands grondgebied. De samenwerking vindt daarom plaats via de internationale rechtshulp in strafzaken, waartoe ook uitleveringsprocedures behoren.
In Duitsland is de internationale rechtshulp geregeld door bilaterale overeenkomsten, het Europees Uitleveringsverdrag van de Raad van Europa en de Wet op de internationale rechtshulp in strafzaken (IRG).
Volgens artikel 1, lid 3 van de IRG hebben uitleveringsverdragen volgens internationaal recht voorrang op de bepalingen van de IRG.
Duitsland is partij bij talrijke bilaterale en multilaterale overeenkomsten die de basis vormen voor het moderne uitleveringsverkeer.
Binnen de EU wordt de uitleveringspraktijk primair geregeld door het Kaderbesluit betreffende het Europees aanhoudingsbevel, dat voorziet in een vereenvoudigde en versnelde procedure voor lidstaten.

Uitleveringsverdragen met Duitsland: basisprincipes en partnerstaten

Uitleveringsverdragen bevatten bindende regels over de gevallen en voorwaarden waaronder Duitsland personen aan andere staten uitlevert. Belangrijke factoren zijn onder meer het type misdaad en de verwachte straf, zoals: B. dreiging van gevangenisstraffen.

• Definitie:
• Een uitleveringsverdrag is een internationaal verdrag dat de uitlevering van een verdachte aan een staat toestaat waar hij of zij wordt gezocht op basis van een arrestatiebevel.
• Soorten uitleveringsverdragen:
• Bilaterale verdragen: rechtstreeks overeengekomen tussen twee staten
• Multilaterale overeenkomsten: associaties van meerdere staten of toetreding tot bestaande verdragen
• Deze verdragen vormen het juridisch kader om een efficiënte internationale rechtshandhaving te waarborgen en de belangen van de betrokken staten te beschermen.

Uitleveringspraktijk in Europa: EU- en niet-EU-landen in vergelijking

De uitleveringspraktijken binnen Europa variëren afhankelijk van de status van de aangezochte staat: EU-lid of niet-EU-lid.

• Uitlevering binnen de EU:
• De grondslag voor de internationale wederzijdse rechtshulp is Kaderbesluit 2002/584/JBZ betreffende het Europees aanhoudingsbevel. Dit moet de snelle en efficiënte uitlevering van gezochte personen tussen EU-landen mogelijk maken. 
• Het centrale principe hierbij is wederzijdse erkenning: de aangezochte staat toetst het aanhoudingsbevel niet afzonderlijk, maar uitsluitend aan de hand van specifieke formele waarborgen en enkele grondwettelijke basiswaarborgen.
• Een belangrijk verschil: 
• Hierbij wordt vaak het beginsel van de dubbele strafbaarheid omzeild. 
• Uitlevering kan ook plaatsvinden indien het feit in de aangezochte staat geen strafbaar feit oplevert, op voorwaarde dat het voorkomt op een lijst van strafbare feiten zoals gedefinieerd in het Kaderbesluit (bijvoorbeeld terrorisme, mensenhandel, corruptie).
• Uitlevering aan niet-EU-landen:
• Sinds de Brexit is Groot-Brittannië vrijgesteld van deze regel. 
• In plaats van het Europees aanhoudingsbevel is hierbij het Europees Uitleveringsverdrag van toepassing, dat een nadere beschouwing van de uitleveringsvoorwaarden vereist. 
• Hetzelfde geldt voor andere Europese landen buiten de EU, zoals: B. Noorwegen of Zwitserland.

Deze verschillen illustreren hoezeer het juridisch kader van staat tot staat kan verschillen en hoe belangrijk het is om elk uitleveringsverzoek afzonderlijk te beoordelen.

Dankzij hun diepgaande expertise en strategische aanpak zorgen onze strafrechtadvocaten ervoor dat alle juridische verdedigingsopties worden benut om uitlevering te voorkomen of op zijn minst te vertragen. Neem contact met ons op voor een eerste juridische beoordeling.

Het Europees Uitleveringsverdrag: Betekenis en regels over uitlevering

Het Europees Uitleveringsverdrag (EGT) van de Raad van Europa biedt de wettelijke basis voor grensoverschrijdende uitlevering tussen de lidstaten van de Raad van Europa en andere toetredingslanden. 

• Naast de EU-landen gaat het daarbij om een groot aantal staten zonder EU-lidmaatschap, zoals Noorwegen of Zwitserland, maar bijvoorbeeld ook Turkije.
• Ook niet-lidstaten als Israël en Zuid-Afrika hebben zich bij de overeenkomst aangesloten, waardoor deze wereldwijd een groter belang krijgt.
• Relevantie van het Europees Uitleveringsverdrag
• Het grote aantal verdragsluitende staten zorgt ervoor dat het verdrag een centrale rol speelt in het internationale strafrecht. 
• Het regelt duidelijk de verplichting van de verdragsluitende staten om personen uit te leveren die gezocht worden in een andere verdragsluitende staat, indien aan de wettelijke voorwaarden is voldaan.
• Uitleveringsverplichtingen op grond van de artikelen 1 en 2 van de EUAIA
• Artikel 1: De Verdragsluitende Staten zijn verplicht tot uitlevering, mits het uitleveringsverzoek voldoet aan de voorwaarden van het Verdrag.
• Artikel 2: Misdrijven die in beide landen strafbaar zijn (beginsel van de dubbele strafbaarheid) en waarop een gevangenisstraf van ten minste een jaar staat, komen voor uitlevering in aanmerking. Indien het reeds in de verzoekende staat opgelegde straffen betreft, bedraagt de straftijd minimaal vier maanden.
• Belangrijke niet-Europese en Euraziatische verdragsluitende staten:
• Armenië
• Azerbeidzjan
• Georgië
• Israël
• Rusland
• Zuid-Afrika
• Zuid-Korea

Het Europees Uitleveringsverdrag is een essentieel onderdeel van de internationale rechtshandhaving en zorgt voor een efficiënte overdracht van criminelen. Een ervaren uitleveringsadvocaat kan vaststellen of aan alle voorwaarden voor uitlevering is voldaan en indien nodig juridische bezwaren indienen om uw rechten te beschermen.

Levert Duitsland mensen uit zonder uitleveringsverdrag?

Duitsland heeft bilaterale en multilaterale uitleveringsverdragen met diverse staten, die het juridisch kader voor de overlevering van gezochte personen regelen. 

• Er zijn echter ook landen waarmee Duitsland geen contractueel vastgelegde uitleveringspraktijk heeft afgesproken. 
• In zulke gevallen is uitlevering niet onmogelijk, maar wel een stuk minder waarschijnlijk.
• De beslissing tot uitlevering zonder verdrag wordt genomen op basis van het relevante internationale recht. 
• Duitse rechtbanken moeten altijd controleren of de rechtsstaat en de bescherming van de mensenrechten worden nageleefd.
• Landen zonder gereguleerde uitleveringspraktijk met Duitsland:
• Bangladesh
• Guatemala
• Iran
• Kazachstan
• Cuba
• Filippijnen
• Uitlevering naar of vanuit deze landen vindt in de regel slechts in uitzonderlijke gevallen plaats. Dit geldt vooral als er bepaalde internationale overeenkomsten of politieke regelingen van toepassing zijn. 

Wordt u geconfronteerd met een uitleveringsprocedure? Onze ervaren strafrechtadvocaten kunnen u helpen uw kans op succes in te schatten en een effectieve verdediging op te bouwen tegen een uitleveringsverzoek of de tenuitvoerlegging van een uitleveringsbevel.

Uitlevering en de rechtsstaat: bescherming van fundamentele rechten

Bij uitleveringsprocedures onderzoeken Duitse rechtbanken zorgvuldig of een persoon er rekening mee kan houden dat hij of zij in de verzoekende staat op een manier wordt behandeld die zijn of haar fundamentele rechten schendt. De beslissing wordt genomen op basis van de specifieke omstandigheden en risico’s die de betrokkene loopt in geval van uitlevering.

• Afwijzing bij schending van fundamentele rechten
• Indien bewezen wordt dat uitlevering in een concreet geval een schending van fundamentele rechten inhoudt, moet het uitleveringsverzoek worden afgewezen.
• Voorbeelden: slechte gevangenisomstandigheden of gebrek aan eerlijke processen, 
• Verzekeringen van de verzoekende staat, indien nodig verzoek om nadere informatie
• Indien de rechtbank over onvoldoende informatie beschikt om vast te stellen dat er geen sprake is van schendingen van de mensenrechten, kan zij de autoriteiten van de verzoekende staat om aanvullende uitleg en bewijsmateriaal verzoeken. 
• De beslissing hangt in essentie af van de vraag of dit bewijs de rechtbank ervan kan overtuigen dat de mensenrechten van de vervolgde persoon in het verzoekende land bij uitlevering zullen worden gerespecteerd.

De uitleveringsprocedure in Duitsland: proces en juridische mogelijkheden

De uitleveringsprocedure in Duitsland begint zodra een andere staat een verzoek om rechtshulp indient. 

Deze procedure is geregeld in de Wet op de internationale rechtshulp in strafzaken (IRG) en is van toepassing, tenzij er een bilaterale uitleveringsovereenkomst bestaat tussen Duitsland en de verzoekende staat. De IRG definieert de wettelijke vereisten en het procedurele proces.

• Inleiding van de uitleveringsprocedure

• De procedure begint met de ontvangst van het uitleveringsverzoek. De internationale klopjacht kan worden uitgevoerd door:
• het Schengeninformatiesysteem (SIS),
• Interpol, of
• Er worden gerichte verzoeken tot gezamenlijk onderzoek gedaan vanuit andere staten.
  Binnen de EU is de uitvaardiging van een Europees aanhoudingsbevel voldoende om een procedure te starten.

• Controle door de vergunningverlenende instantie: De bevoegde subsidieverlenende autoriteit onderzoekt het verzoek op juridische en politieke belemmeringen overeenkomstig artikel 74 IRG. Uitlevering wordt geweigerd indien:

• de betrokkene loopt het risico op marteling of onmenselijke behandeling in de verzoekende staat,
• fundamentele mensenrechten geschonden kunnen worden.

Indien het onderzoek geen belemmeringen aan het licht brengt, wordt het verzoek doorgestuurd naar het bevoegde Openbaar Ministerie. Laatstgenoemde start een huiszoeking en dient bij het hooggerechtshof een verzoek in om een voorlopig uitleveringsbevel uit te vaardigen, overeenkomstig artikel 18 van de Wet op het Internationaal Strafhof (IRG).

• Uitvaardiging van het uitleveringsbevel

• Het bevoegde hooggerechtshof vaardigt het uitleveringsbevel uit overeenkomstig artikel 17 van de Wet op het Internationale Strafhof (IRG) bij schriftelijke beschikking.

• Beslissing over de levering: Zodra het arrestatiebevel is uitgevaardigd, zijn er twee manieren om de procedure af te ronden:

• Vereenvoudigde uitlevering: De persoon die vervolgd wordt, kan zijn toestemming voor uitlevering verlenen nadat hij gerechtelijke instructies heeft ontvangen overeenkomstig artikel 41 van de Wet op het Internationaal Strafhof (IRG).
• Normale procedure: Indien de vervolgde persoon weigert zijn toestemming te geven, beslist het hooggerechtshof over de toelaatbaarheid van de uitlevering conform artikel 29 van de Wet op het Internationaal Strafhof.

De rechtbank onderzoekt mogelijke belemmeringen voor uitlevering, zoals het ontbreken van dubbele strafbaarheid of politieke vervolging, en beslist of uitlevering toelaatbaar is.

• Mogelijkheden voor rechtsbescherming bij uitleveringsdetentie

• Een belangrijk onderdeel van de verdediging in een uitleveringsprocedure is het aanvoeren van gronden van niet-ontvankelijkheid, de zogenaamde uitleveringsbezwaren.
• Indien het formele uitleveringsbevel reeds is uitgevaardigd, dienen deze argumenten te worden aangevoerd om een intrekking of opschorting van het bevel te verkrijgen. 
• Idealiter moeten alle relevante argumenten aan het hooggerechtshof worden voorgelegd voordat het hof een beslissing neemt over de ontvankelijkheid. Deze beslissing is namelijk definitief overeenkomstig artikel 13 van de Wet op het Internationale Strafhof (IRG). Volgens artikel 33 van de Wet op het Internationale Strafhof (IRG) kan een nieuw ontvankelijkheidsbesluit alleen worden genomen als er zich sinds de eerste uitspraak van het Hooggerechtshof nieuwe omstandigheden hebben voorgedaan.
• Wordt uitlevering toch toegestaan, dan is de laatste mogelijkheid het indienen van een grondwettelijke klacht bij het Federale Constitutionele Hof.

Straf- en uitleveringsadvocaat: uw sterke verdediging in internationale procedures

Onze advocaten, die ook ervaring hebben met uitleveringsprocedures, bieden u uitgebreide ondersteuning bij internationale uitleveringszaken. Wij zorgen ervoor dat uw rechten worden beschermd, reageren snel en effectief in geval van detentie en onderzoeken de verdedigings- en rechtsbeschermingsopties voor uw specifieke geval.

• Juridische bijstand in uitleveringsprocedures
• Vertegenwoordiging bij detentiehoorzittingen
• Verzoek om toegang tot dossiers en inzage in het uitleveringsdossier
• indien nodig, indiening van verzoeken en relevante documenten ter verdediging tegen uitlevering
• Casemanagement in complexe internationale uitleveringszaken
• Het aanvechten van een Europees aanhoudingsbevel
• Onderzoek naar de rechtmatigheid van het aanhoudingsbevel en mogelijke procedurefouten
• Verwijdering of correctie van de vermelding in het Schengeninformatiesysteem (SIS)
• Het aanvechten van een Interpol Red Notice
• Juridische toetsing van de Interpol-waarschuwing op procedurele tekortkomingen
• Verzoek om het item bij Interpol te verwijderen of bij te werken
• Beschermende maatregelen door het indienen van een beschermingsbrief om toekomstige problemen te voorkomen
• Verdere juridische ondersteuning
• Verzoeken om informatie over bestaande arrestatiebevelen of waarschuwingen
• Advies en ondersteuning voor cliënten in uitleveringsbewaring
• Bij kans op succes: Verzoek om vrijstelling van detentie tijdens de uitleveringsprocedure
• Constitutionele klacht bij het Federale Constitutionele Hof (BVerfG) over schendingen van fundamentele rechten in het geval van een definitieve ontvankelijkheidsbeslissing
• In het bijzonder de verdediging in het geval van politiek gemotiveerde uitleveringsverzoeken of het risico van politieke vervolging in de verzoekende staat

Bij een dreigende uitleveringsprocedure of bij aanhouding op grond van een voorlopig uitleveringsbevel is snel en doelbewust handelen noodzakelijk. Neem in een vroeg stadium contact op met een gespecialiseerde uitleveringsadvocaat, zodat u verzekerd bent van de best mogelijke verdedigings- en juridische beschermingsopties. Neem contact met ons op voor een vrijblijvend eerste gesprek en ontdek hoe wij u of uw familieleden die al gevangen zitten, kunnen helpen bij het effectief verdedigen van uw rechten.

Veelgestelde vragen (FAQ)